غار تنهایی من

ارتباطم با سوپروایزرهام این روزها به نسبت زیاد هست و اکثرا هم ارتباط نوشتاری هست.

یه مدت درست و حسابی اینجا ننوشتم رشته کلام از دستم در رفته و نمی‌دونم باید از چی بنویسم عملا !!

نه مرادم نه مریدم
نه پیامم نه کلامم
نه سلامم نه علیکم
نه سپیدم نه سیاهم
نه چنانم که تو گویی
نه چنینم که تو خوانی
و نه آنگونه که گفتند و شنیدی
نه سمائم نه زمینم
نه به زنجیر کسی بسته‌ام و بردۀ دینم
نه سرابم

خب از قبل از شروع ماه رمضان و با وجود ساعتهای کم روزه داری اینجا قرار نبود من روزه بگیرم به دلیل مشکلات گوارشی که سیستم ایمنی بدنم رو ضعیف میکنه و تو این وضعیت کرونا اصلا کار درستی نبود.

از امروز می‌تونیم دو تا مهمون بزرگسال با بچه‌هاشون رو تو خونه مون داشته باشیم. یک سری ایالت‌ها هم کلی قوانینشون سبکتر شده چون دیگه تقریبا کیس ابتلای جدید ندارن ولی ما که مرکز کرونا بودیم هنوز کیس جدید داریم یه تعدادی و بخاطر همین تا برداشتن کامل همه محدودیت‌ها واسه ما خیلی مونده.

از صبح می‌خواستم این پست رو بنویسم هی گفتم حالا کار دارم بعدا. الان ولی شب هست.

خیلی وقت هست ننوشتم.

از دیشب (شنبه) تنهام. جنی اینا رفتن تا اتمام این اوضاع ویلای مادرش ساکن بشن. به من هم پیشنهاد دادن که باهاشون برم ولی من اینجا راحتترم. حقیقتش تو یه خونه با ۵ تا بچه (بچه‌های جنی و جاناتان) و دو تا سگ، کار کردن اصلا کار راحتی نمی‌تونست باشه. هر چند جنی میگفت اتاق کار مخصوص بهت میدیم! ولی خب من واقعا معذب بودم و اینجا با وجود تنهایی راحتترم. از اون طرف هم گفت بگو یکی از دوستات بیاد این مدت پیشت باشه، گفتم بهش فکر میکنم ولی حقیقتش حوصله کسی رو ندارم. سرم شلوغه این روزها و تنهایی اتفاقا مزیت محسوب میشه. البته جنی گفت بچه‌ها رو که بیارم خونه پدرشون بهت سر می‌زنم :) خدا رو شکر ملاقاتی دارم.

هفته پیش دوبار جلسه داشتیم و قرار بود جمعه هم جلسه داشته باشیم که من گفتم من واسش آماده نیستم و افتاد دوشنبه.

وسط این کروناها باید به موضوعات غیر کرونایی بپردازم چون خودم بیشتر از همه به تمرکز زدایی نیاز دارم. والا دارم تو اخبار کرونا غرق میشم. اوضاع ایران و جهان خوب نیست ولی در این حد هم بد نیست که بخوایم زانوی غم بغل بگیریم و بچسبیم به کرونا :) جنی بهم میگه مسایل رو به قسمت‌های کوچیک تقسیم کن تا واست قابل تحمل بشه. در همین راستا فقط تا فردا فکر میکنم و برنامه می‌ریزم :)